3 augustus 1963 Groot feest vandaag!!!

Papa en mama zijn inmiddels 25 jaar getrouwd!!!! Ik sta hier helemaal links. Schuin voor me mijn jongste broer Ton, vastgehouden door Tini, dan Papa met Lyda op schoot, Mama met Conny en daarnaast Tinus met Netty voor zich. Middelste rij: naast mij eerst Peter, dan Henk, Joke, Adri en Hans. Achterin: Theo, Thea, Jan, Kees en Ria.
Zo... dat zijn we dus alle 17!

Dat je als je ruim een jaar ouder bent niet altijd de langste hoeft te zijn, bewijst deze foto wel. Het was kermis in Wassenaar en samen met mijn "grote" broer Adri ging ik daar een middagje naartoe. Ik was toen echter al behoorlijk in de hoogte geschoten en alleen mijn jongere broer Ton zou me later (pas toen hij rond de 18 jaar was) in lengte voorbij gaan.

Ik zei zelf wel eens dat ik vroeger zo vaak ondeugend was geweest, dat ik door al die schoppen onder mijn kont zo lang ben geworden. Wel wist ik al snel te vertellen dat bij mij later de kindertjes uit de pan mochten eten (afwassen had ik een hekel aan), ze papieren luiers zouden krijgen (die toen nog niet eens bestonden), want luiers wassen dat was natuurlijk helemaal een verschrikkelijke baan met altijd maar weer die nieuwe baby's. Ook wilde ik later VEEL kinderen, want dan hoefde je zelf niets te doen...

Tja... hoe ziet een kind dat, die taakverdeling??????

Op 3 augustus 1988 zijn pappa en mamma 50 jaar getrouwd.

Dat er na 50 jaar huwelijk niet alleen eigen kinderen meer zijn is op deze foto wel duidelijk. We komen met schoonzussen, zwagers en nichtjes en neefjes al aardig in de buurt van het eerste honderdtal. Papa en mama zitten er in het midden tussenin te stralen en de fotograaf schrok wel even toen hij zag wat wij bedoelden met een "familiefoto".

In die jaren tussen 'met mijn grote broer naar de kermis' en weer met z'n allen bij elkaar komen i.v.m. het gouden huwelijksfeest van mijn ouders, is er natuurlijk wel wat gebeurd. Niet alleen met mij, maar ook met de familie en bij iedereen en overal op de wereld... Bij ons in de familie hadden we naast de vele kleintjes die er werden geboren, ook te maken met het overlijden van een schoonzus en een zwager. Allemaal dingen waardoor je gaat beseffen dat je hier op deze planeet bent voor een bepaalde periode en dat niets in het leven zo zeker is als het feit dat je weet dat je op een gegeven moment ook weer dood gaat. Wel kan ik zeggen (voor mezelf) dat ik door allerlei omstandigheden bewuster ben gaan leven en het ook belangrijk vind om regelmatig gezellige dingen met elkaar te doen. Zeker met zo'n grote familie, want voor je het weet groei je uit elkaar en weet je bijvoorbeeld de namen niet meer van de laatste nieuwkomers, alweer de achterkleinkinderen. Eens per jaar hebben we daarom een familiedag en ook eens per jaar gaan de zussen een dag met elkaar op stap, onze "zussendag". Ook de broers komen een avond per jaar bij elkaar en gaan dan lekker uit eten en maken er iets gezelligs van.